δαμνάτος

δαμανάτος, -η, -ον (Μ)

απαγορευμένος από τον νόμο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. damnatus «κατάκριτος, απόβλητος» (μτχ. του ρ. damno «κατακρίνω, καταδικάζω»)].